به گزارش تحریریه، پژوهش ها نشان داده است بهره وری شرکت های چینی وقتی در یک سرمایه گذاری مشترک جدید وارد می شود افزایش می یابد، به ویژه زمانی که شریک بین المللی از ایالات متحده باشد.
زمانی که شرکت های خارجی در چین سرمایه گذاری های مشترک را راه اندازی می کنند، اثرات سرریز نه تنها بر شرکت درگیر این سرمایه گذاری نمایان می شود بلکه بر بسیاری از شرکت های چینی دیگر نیز تاثیر خود را نشان می دهد. اغلب از طریق دستیابی شرکت‌های دیگر به فناوری جدید، بنگاه ها کارآمدتر می شوند و بهره وری آنها بالاتر می رود. طبق یافته‌های پژوهشی مزایای سرمایه‌گذاری مشترک بین‌المللی و انتقال فناوری داخلی معمولاً به اندازه ای است که اثرات منفی افزایش رقابت را بی تاثیر می کند.
منافع کلی شرکت‌های چینی از سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین‌المللی بیشتر از سایر انواع سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) همچون شرکت‌هایی است که کاملاً تحت مالکیت خارجی قرار دارند. پژوهش ها نشان داده است در این چارچوب اگر شریک خارجی از ایالات متحده باشد مزایای بیشتری را به همراه خود می آورد تا اینکه شریک از ژاپن، هنگ کنگ، ماکائو یا تایوان و ... انتخاب شود.
طبق پژوهش، شرکای تجاری و صنعتی از آمریکا تقریباً بهره وری سرمایه گذاری های مشترک را نسبت به شرکای خارجی غیرآمریکایی دو برابر می کنند. دلیلی که برای این امر ارائه می شود آن است که شرکت‌های آمریکایی بیشتر از شرکت‌های غیرآمریکایی به مرزهای فناوری جهان نزدیک هستند و در نتیجه فناوری بیشتر (یا بهتری) را به سرمایه‌گذاری مشترک چینی خود منتقل می‌کنند.
محبوبیت سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین‌المللی در چین در سال‌های اخیر کاهش یافته است، دلیل احتمالی به نظر می‌رسد این باشد که شرکت‌های کاملاً تحت مالکیت خارجی در محافظت از مالکیت معنوی و سایر فناوری‌های اختصاصی خود محتاط تر هستند و از انتشار فناوری به شرکت‌های داخلی جلوگیری می کنند.
در سال ۱۹۹۷، سرمایه گذاری های مشترک ۴۳ درصد از سرمایه گذاری مستقیم خارجی را تشکیل می دادند در حالی که شرکت های کاملاً خارجی ۳۵.۸ درصد بودند. تا سال ۲۰۰۷ سرمایه‌گذاری‌های مشترک تنها ۱۹ درصد را به خود اختصاص داد در حالی که شرکت‌های کاملاً تحت مالکیت خارجی ۷۷ درصد بودند. در برخی صنایع، سیاست سرمایه‌گذاری خارجی چین، شرکت‌های خارجی را ملزم می‌کرد تا با یک تجارت محلی شریک شوند. این قانون از ابتدای سال ۲۰۲۲ برای صنعت خودرو لغو شده است.
با این حال، سرمایه گذاری های مشترک بین المللی همچنان منبع مهم سرمایه گذاری مستقیم خارجی چین هستند. تنها در سال ۲۰۱۵، شرکت های خارجی اندکی بیش از ۶۰۰۰ سرمایه گذاری مشترک جدید را در چین راه اندازی کردند. این تعداد پروژه معادل مبلغ ۲۷.۸ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی را شامل می شد.
با تطبیق فهرست‌های سرمایه‌گذاری مشترک بین‌المللی با داده‌های رسمی اداره ملی آمار و دیگر سازمان های چین مشخص شد که سرمایه گذاران خارجی تمایل دارند با شرکت های بزرگ، سودآور و با بهره وری بالا شریک شوند که در صنایع تولیدی با نیروی کار بیشتر یا با فناوری پیشرفته فعالیت می کنند. شرکای چینی همچنین تمایل دارند پایگاه صادراتی قوی را به همراه یارانه های دولتی در اختیار بگیرند.
سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین‌المللی حدود ۳۰ درصد بهره وری بیشتر را نسبت به شرکت‌های چینی دارند که مایل به سرمایه‌گذاری مشترک نیستند. این شرکت ها ۲.۲ درصد اختراع بیشتر را هم به ثبت می رسانند. به واسطه این سرمایه گذاری مشترک، شرکت های چینی هم که بخشی از سرمایه‌گذاری مشترک نیستند، ۵ درصد بهره‌وری و ۰.۸ درصد ثبت اختراع خود را بیشتر می کنند. این مزایا کمتر از میزانی هستند که واحد تجاری حاضر در سرمایه گذاری مشترک کسب می کنند. انتقال فناوری از شرکت های خارجی مهمترین دلیل برای بهبود بهره وری یک شرکت همکار داخلی است و حتی شرکت هایی که با بنگاه های خارجی سرمایه گذاری مشترک را انجام نمی دهد را نیز منتفع می سازد.
پایان/
https://www.nber.org/digest/aug۱۸/spillover-effects-international-joint-ventures-china
نظر شما